Moria
Blijf op de hoogte en volg Ilse
27 April 2016 | Griekenland, Skála Sykaminéas
Gisteren was het even crisis: rellen op Moria. BRF is er met de medische bus heen gegaan en bleken de enige medische hulp daar. Er waren gevechten uitgebroken, nadat de alleenstaande minderjarigen (AMA's) problemen hadden gekregen met de politie, uitgebroken waren en weer teruggeplaatst door de politie, maar daar is bij geslagen en toen brak de hel los.
Er zijn 3 kampen hier op Mytillini, nadat een illegaal kamp met Pakistanen door de politie is afgebrand. Iedereen die aankomt op Lesbos komt in Moria terecht en dat is een gevangenis: een ommuurd stuk heuvel waar 2x zoveel mensen zitten dan bedoeld. Dat betekent dat de officiele containers en tenten vol zijn en er steeds meer krakkemikkige koepeltentjes staan. sommigen alleen een binnentent en soms alleen de buitentent. In het kamp zijn de AMA's ook nog weer in een apart gebouw achter hekken geplaatst, meisjes en jongens apart en naar leeftijd in 2 groepen ong. boven en onder de 13jr. De illegalen zitten ook weer achter hekken. Het zijn dus gevangenissen in een gevangenis. Er zijn officiele tenten en containers en er is een familycompound waar de gezinnen in containers verblijven. Daar staan ook weer hekken omheen, maar die zijn om anderen buiten te houden: bij de ingangen/deuren staan vrijwilligers van Eurorelief, veelal heel jonge mensen, die 24/7 aanwezig zijn in Moria en zorgen voor uitgifte van dekens, kleding en voedsel. Moria is een vreselijk kamp ic een gevangenis, waar mensen in barre omstandigheden leven en ze hebben vaak maar 1 setje kleding.Mensen leven op zand, tentjes staan tegen de heuvel op en ton het regende afgelopen maandag stortten sommige tenten in en bleken anderen lek, dus toen was er ook al een protest. Met de registratie is ook van alles mis gegaan, waardoor mensen die voor 20 maart gearriveerd zijn een registratiedatum van daarna hebben. Advocaten worden vaak niet toegelaten, waardoor mensen niet in beroep kunnen gaan of dat niet weten.
BRF (boat refugee foudation) is er van 23.00-9.00, omdat Dokters van de wereld er dan niet is. Die zijn er overdag en doen de behandelingen,chronisch zieke mensen enz. Wij zijn er alleen voor emergencies, maar omdat er overdag zo'n rij staat komen mensen vaak naar ons, mede omdat ze geen tijd hebben voor mensen met lichte klachten. Dus staan er veel mensen met keelpijn, hoofdpijn, slaapproblemen, rugklachten, ouders met babies met koorts, kleuters met verrotte tanden, soms mensen met oude schotwonden en/of een methadonverslaving, want dat krijgen ze in de gevangenis als pijnstiller.
Naast de 2 a 3 dokters zijn er 4 a 5 fieldteamers van BRF, die door het kamp lopen en contact maken met mensen. Dat gaat vrij makkelijk en iedereen heeft een verhaal, maar wil ook wat over jou weten. Meestal is er wel iemand in een groepje die Engels praat en ik heb zelfs een gesprek in het Frans gevoerd met 4 Congoleze vrouwen. Niet va hoog niveau, maar toch....De laatste week doe ik van 23.00- 03.00/4.00 crowd control bij de med.post, dwz dat ik personalia van mensen opneem, zorg voor een tolk en een globale klachtenanamnese afnemen, die ze meenenen naar de arts. In de wachttijd is het socializen. Mensen zijn vriendelijk en de meeste vrijwilligers hebben wel een paar vaste contacten voor wie ze ook dingen meenenen: een sinaasappel, chocola, een boek, vingerpoppetjes ed.
Er is ook nog Silverbayhotel, waar de kwetsbare mensen zitten: zieken, gehandicapten, zwangere vrouwen. Dat is prima voor elkaar: schoon, ieder gezin een eigen kamer, gemeenschappelijke ruimtes, eten verzorgd. Ook daar komt BRF dgls voor medische zorg en de fieldteamers voor spelletjes met de kinderen, maar nu ook Engelse les voor volwassenen en kinderen, gezamenlijk met vluchtelingen stranden opruimen en andere activiteiten. En dan is er nog KaraTepe waar andere kwetsbaren heengaan: gezinnen met kleine kinderen, oudere mensen die moeilijk ter been zijn. Dit is een open en vriendelijk kamp waar mensen guests worden genoemd of POC's(persons of concern) De verblijven zijn verzorgd, eten wordt bij de tent bezorgd (maar er is weinig diversiteit), kleding is aanwezig. Maar het is een klein kamp. De nachten dat ik naar Moria ga rij ik vanaf 16.00 op de bus om mensen van Moria naar KaraTepe te brengen, maar de laatste dagen valt er weinig te rijden omdat KaraTepe vol zit.
Ik zit hier met gemengde gevoelens: net te laat, want geen bootlandingen meer, en net te vroeg, omdat de psychosociale/ psychologische hulpverlening nog niet op gang is, maar in de opstartfase is. Gisteravond was eigenlijk bekend terrein: crisis, dus hoofd erbij en handelen.
Morgen een dagje vrij en met Alice en een andere vrijwilligster naar Turkije.
Er zijn 3 kampen hier op Mytillini, nadat een illegaal kamp met Pakistanen door de politie is afgebrand. Iedereen die aankomt op Lesbos komt in Moria terecht en dat is een gevangenis: een ommuurd stuk heuvel waar 2x zoveel mensen zitten dan bedoeld. Dat betekent dat de officiele containers en tenten vol zijn en er steeds meer krakkemikkige koepeltentjes staan. sommigen alleen een binnentent en soms alleen de buitentent. In het kamp zijn de AMA's ook nog weer in een apart gebouw achter hekken geplaatst, meisjes en jongens apart en naar leeftijd in 2 groepen ong. boven en onder de 13jr. De illegalen zitten ook weer achter hekken. Het zijn dus gevangenissen in een gevangenis. Er zijn officiele tenten en containers en er is een familycompound waar de gezinnen in containers verblijven. Daar staan ook weer hekken omheen, maar die zijn om anderen buiten te houden: bij de ingangen/deuren staan vrijwilligers van Eurorelief, veelal heel jonge mensen, die 24/7 aanwezig zijn in Moria en zorgen voor uitgifte van dekens, kleding en voedsel. Moria is een vreselijk kamp ic een gevangenis, waar mensen in barre omstandigheden leven en ze hebben vaak maar 1 setje kleding.Mensen leven op zand, tentjes staan tegen de heuvel op en ton het regende afgelopen maandag stortten sommige tenten in en bleken anderen lek, dus toen was er ook al een protest. Met de registratie is ook van alles mis gegaan, waardoor mensen die voor 20 maart gearriveerd zijn een registratiedatum van daarna hebben. Advocaten worden vaak niet toegelaten, waardoor mensen niet in beroep kunnen gaan of dat niet weten.
BRF (boat refugee foudation) is er van 23.00-9.00, omdat Dokters van de wereld er dan niet is. Die zijn er overdag en doen de behandelingen,chronisch zieke mensen enz. Wij zijn er alleen voor emergencies, maar omdat er overdag zo'n rij staat komen mensen vaak naar ons, mede omdat ze geen tijd hebben voor mensen met lichte klachten. Dus staan er veel mensen met keelpijn, hoofdpijn, slaapproblemen, rugklachten, ouders met babies met koorts, kleuters met verrotte tanden, soms mensen met oude schotwonden en/of een methadonverslaving, want dat krijgen ze in de gevangenis als pijnstiller.
Naast de 2 a 3 dokters zijn er 4 a 5 fieldteamers van BRF, die door het kamp lopen en contact maken met mensen. Dat gaat vrij makkelijk en iedereen heeft een verhaal, maar wil ook wat over jou weten. Meestal is er wel iemand in een groepje die Engels praat en ik heb zelfs een gesprek in het Frans gevoerd met 4 Congoleze vrouwen. Niet va hoog niveau, maar toch....De laatste week doe ik van 23.00- 03.00/4.00 crowd control bij de med.post, dwz dat ik personalia van mensen opneem, zorg voor een tolk en een globale klachtenanamnese afnemen, die ze meenenen naar de arts. In de wachttijd is het socializen. Mensen zijn vriendelijk en de meeste vrijwilligers hebben wel een paar vaste contacten voor wie ze ook dingen meenenen: een sinaasappel, chocola, een boek, vingerpoppetjes ed.
Er is ook nog Silverbayhotel, waar de kwetsbare mensen zitten: zieken, gehandicapten, zwangere vrouwen. Dat is prima voor elkaar: schoon, ieder gezin een eigen kamer, gemeenschappelijke ruimtes, eten verzorgd. Ook daar komt BRF dgls voor medische zorg en de fieldteamers voor spelletjes met de kinderen, maar nu ook Engelse les voor volwassenen en kinderen, gezamenlijk met vluchtelingen stranden opruimen en andere activiteiten. En dan is er nog KaraTepe waar andere kwetsbaren heengaan: gezinnen met kleine kinderen, oudere mensen die moeilijk ter been zijn. Dit is een open en vriendelijk kamp waar mensen guests worden genoemd of POC's(persons of concern) De verblijven zijn verzorgd, eten wordt bij de tent bezorgd (maar er is weinig diversiteit), kleding is aanwezig. Maar het is een klein kamp. De nachten dat ik naar Moria ga rij ik vanaf 16.00 op de bus om mensen van Moria naar KaraTepe te brengen, maar de laatste dagen valt er weinig te rijden omdat KaraTepe vol zit.
Ik zit hier met gemengde gevoelens: net te laat, want geen bootlandingen meer, en net te vroeg, omdat de psychosociale/ psychologische hulpverlening nog niet op gang is, maar in de opstartfase is. Gisteravond was eigenlijk bekend terrein: crisis, dus hoofd erbij en handelen.
Morgen een dagje vrij en met Alice en een andere vrijwilligster naar Turkije.
-
27 April 2016 - 22:48
Jeanine:
Ach Ilse wat zwaar allemaal ja ik wist van die gevangenissen af wat erg allemaal het klink nog allemaal zo uitzichtloos . Ik zou ook niet weten hoe je het aan zou moeten pakken maar het is wel erg om die mensen zo vast te zetten als misdadigers. Terwijl je bent gevlucht voor oorlog en armoede. nou meid goed dat je een dag vrij hebt. Heel veel sterkte en tot gauw liefs Jeanine -
27 April 2016 - 23:33
Carola:
Keek toevallig vanavond of er weer een stukje van je was en even later inderdaad nieuws van je. Wat een vreselijke situatie in die kampen! Kan me voorstellen dat er conflicten komen met zoveel mensen bij elkaar. Je zou misschien meer willen doen, maar je doet nu zeker heel nuttig werk. Gezellige dag in Turkije. XX -
28 April 2016 - 13:56
Feike:
Fijn hoor even weten hoe het allemaal gaat.
Wel heftig hoor met die rellen.
Pas op jezelf en veel plezier vandaag in Turkije!!!
Zoen, Feike -
29 April 2016 - 16:06
Ilona:
Hee stoere vrouw, wat n ellende allemaal, al kun je maar weinig doen voor je gevoel elk vriendelijk woord is voor die mensen al heel wat. Alle beetjes helpen ook al zou je veel meer willen doen! -
30 April 2016 - 11:49
Rein:
Hallo Ilse, Dit is wel even wat anders dan naar het nieuws kijken lijkt mij. Fijn dat je af en toe echt in actie kan zijn, anders lijkt het mij zo leeg... Hartelijke groet! Ik vind je stoer! -
03 Mei 2016 - 10:32
Nienke:
Hai Ilse (en Alice),
Indrukwekkend allemaal om te zien en te ervaren lijkt mij. Hier word je erg gemist! Met al je ervaringen kun je hier straks nog beter inleven in onze cliënten en weer veel betekenen denk ik....
Liefs, Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
