Lesbos/Korakas
Blijf op de hoogte en volg Ilse
15 April 2016 | Griekenland, Skála Sykaminéas
Vandaag de laatste shift op Korakas gehad, een lighthouse op een punt in de zee waar we een week 'gespot' hebben. Dat wil zeggen, dat we een week lang van 10.00-16.00 op een heuvel over de zee hebben getuurd met verrekijkers en een telescoop om bootjes te spotten, waardoor de mensen die daar de rest van de tijd zaten de gelegenheid kregen om even naar het dorp Skala Sykimias te gaan om te douchen en te relaxen in 2 ploegen. Er zijn wel landingen van vluchtelingenbootjes geweest en daar liggen de resten overal van: lek geprikte rubberbootjes, kleine houten en fiberbootjes en vooral heel veel zwemvesten. Waardeloze zwemvesten, die water opzuigen als ze in het water komen, waardoor mensen ermee zinken ipv blijven drijven. Wij hebben geen 'arrivals' gezien, want er wordt veel gepatrouilleerd door de Griekse en Turkse coastguard, Frontex (een internationale kustwacht) en dreigend uitziende marineschepen van de UN. Ondertussen vissen de vissersboten rustig door.
Korakas is een prachtige plek, waar we elke dag naartoe reden in 45 min. in een fourwheeldrive, voor de helft van de afstand over een hobbelige dirtroad met flinke gaten en grote stenen. Een prachtig gebied met de mooiste wilde bloemen in allerlei kleuren, boomgaarden met olijfbomen en loslopende schapen en geiten. Onderweg kwamen we ook ezels, loslopende koeien en een hond aan een klein stukje touw tegen. Bij Korakas zijn 4 mensen van verschillende nationaliteiten, die daar al weken spotten en een Spaans emergency rescueteam van 4 mannen en 1 verpleegkundige. Een pittige tante, die daar in de krakkemikkige huisjes die onder UNESCO erfgoed vallen een emergencykamer heeft gemaakt. De brandweermannen waren druk met van alles maken en opruimen nu er geen bootjes meer komen. Vanmorgen hebben we een landingsoefening gedaan zonder boot. Was wel lachen en leerzaam. Een aantal keren waren er mensen van de Griekse AZG, die ons dingen hebben geleerd over spotten en hoe de schepen te herkennen en die we konden vragen naar de betekenis van dit alles voor de bewoners van Lesbos, die ondanks het wegblijve van de toeristen en daarmee verlies van inkomsten hulpvaardig en vriendelijk blijven tov vluchtelingen en vrijwilligers.
Ik heb nog geen vluchteling gezien, maar wel veel bijzondere mensen ontmoet. De Lighthousemensen bestaan uit: een Ier, die jarenlang in Jemen heeft gewoond en ZZP-er is in grafische advertisement oa; een Amerikaan uit Iowa die docent is in schrijven, filmen en kritisch denken; een fladderige Duitse die ook iets met film/documentaires doet en een Deense bioloog, die sinds 2008 onderzoek doet op Groenland, maar dat kan maar 2mnd/jaar omdat het anders te donker is. Het zijn allemaal eigenheimers: aardige, interessante loners, die daar toch met zijn allen leven. De ERECmannen zijn professionele brandweermannen uit Catalonie, die zich vrijwillig aanmelden voor noodsituaties en zijn oa ok in Nepal geweest.
We wonen hier in een appartement met max. 10 mensen oa van de boot van St.Bootvluchtelingen (BRF): Search and Rescue(SAR), een huisarts uit Groningen Aisa, en wisselende verpleegkundigen en 2de arts. Er zijn hier meerdere (lege) vluchtelingenkampen, waarvan BRF er 1 verzorgd en de boot patrouilleert volgens rooster met 2 andere vrijwilligersorganisaties.
Het was heel OK hier: leuke mensen, fijne plek in een gezellig dorp, maar morgen gaan we terug naar het zuiden. Alice gaat de medische dienst in en ik ga eindelijk met vluchtelingen werken, oa in het grote vluchtelingen kamp Moria waar 3.500 mensen zitten. Ben benieuwd of en wat ik daar kan doen.
Korakas is een prachtige plek, waar we elke dag naartoe reden in 45 min. in een fourwheeldrive, voor de helft van de afstand over een hobbelige dirtroad met flinke gaten en grote stenen. Een prachtig gebied met de mooiste wilde bloemen in allerlei kleuren, boomgaarden met olijfbomen en loslopende schapen en geiten. Onderweg kwamen we ook ezels, loslopende koeien en een hond aan een klein stukje touw tegen. Bij Korakas zijn 4 mensen van verschillende nationaliteiten, die daar al weken spotten en een Spaans emergency rescueteam van 4 mannen en 1 verpleegkundige. Een pittige tante, die daar in de krakkemikkige huisjes die onder UNESCO erfgoed vallen een emergencykamer heeft gemaakt. De brandweermannen waren druk met van alles maken en opruimen nu er geen bootjes meer komen. Vanmorgen hebben we een landingsoefening gedaan zonder boot. Was wel lachen en leerzaam. Een aantal keren waren er mensen van de Griekse AZG, die ons dingen hebben geleerd over spotten en hoe de schepen te herkennen en die we konden vragen naar de betekenis van dit alles voor de bewoners van Lesbos, die ondanks het wegblijve van de toeristen en daarmee verlies van inkomsten hulpvaardig en vriendelijk blijven tov vluchtelingen en vrijwilligers.
Ik heb nog geen vluchteling gezien, maar wel veel bijzondere mensen ontmoet. De Lighthousemensen bestaan uit: een Ier, die jarenlang in Jemen heeft gewoond en ZZP-er is in grafische advertisement oa; een Amerikaan uit Iowa die docent is in schrijven, filmen en kritisch denken; een fladderige Duitse die ook iets met film/documentaires doet en een Deense bioloog, die sinds 2008 onderzoek doet op Groenland, maar dat kan maar 2mnd/jaar omdat het anders te donker is. Het zijn allemaal eigenheimers: aardige, interessante loners, die daar toch met zijn allen leven. De ERECmannen zijn professionele brandweermannen uit Catalonie, die zich vrijwillig aanmelden voor noodsituaties en zijn oa ok in Nepal geweest.
We wonen hier in een appartement met max. 10 mensen oa van de boot van St.Bootvluchtelingen (BRF): Search and Rescue(SAR), een huisarts uit Groningen Aisa, en wisselende verpleegkundigen en 2de arts. Er zijn hier meerdere (lege) vluchtelingenkampen, waarvan BRF er 1 verzorgd en de boot patrouilleert volgens rooster met 2 andere vrijwilligersorganisaties.
Het was heel OK hier: leuke mensen, fijne plek in een gezellig dorp, maar morgen gaan we terug naar het zuiden. Alice gaat de medische dienst in en ik ga eindelijk met vluchtelingen werken, oa in het grote vluchtelingen kamp Moria waar 3.500 mensen zitten. Ben benieuwd of en wat ik daar kan doen.
-
16 April 2016 - 00:47
Berrith:
Wat een avontuur ... mooi hoor Ilse hoe jij je zo wilt inzetten! -
16 April 2016 - 07:51
Moniek :
Wat bijzonder dat je nog geen vluchteling gezien hebt. Wel doe je er veel ervaringen op zeg. En als ik je verslag goed lees dan kunnen wij als Nederlanders nog wel wat leren van de Grieken daar. Vriendelijk zijn ondanks dat het economisch slec ht voor ze is. Ben benieuwd naar je verdere bijzondere ontmoetingen en werkzaamheden. Dikke kus -
16 April 2016 - 08:15
Tania:
Hé Ilse en Alice,
Mooi verslag en prachtige foto's. Het is een heel andere wereld, goed dat je ons op de hoogte houdt. Hier in Nederland is de vluchtelingenproblematiek een beetje van de voorpagina, al wordt er elke dag wel wat nieuws gemeld. Met name over de (meer permanente) opvang in Nederland. Volg je het nederlandse nieuws nog een beetje?
Liefs, Tania -
16 April 2016 - 09:44
Carola:
Tot nu toe vrij relaxed, lees ik. Maar in Moria zal je wel ellende tegenkomen en ik ben benieuwd naar je volgende stukje. XX -
16 April 2016 - 09:59
Anna:
Goed bezig daar, leuk om je belevingen te lezen. -
16 April 2016 - 13:47
Rein:
Hoi Ilse,
Mooi stuk, ik heb het net voorgelezen aan Edith. Spannend lijkt het ons om naar een vluchtelingenkamp te gaan en geconfronteerd te worden met mensen die een toekomst zoeken, maar nog tegen heel veel weerstand aan zullen lopen. We zij erg benieuwd naar jou ervaringen.
Liefs en ook een beetje warmer weer voor jullie gewenst, Edith en Rein -
16 April 2016 - 19:10
Feike:
Hi Ilse,
Prachtig om jouw verhalen te lezen.
Ik ben bang dat je nu veel te verduren gaat krijgen met alle verhalen van de vluchtelingen in het kamp.
Heel veel succes en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs, Feike -
17 April 2016 - 06:02
Jolijn:
Mooi om te lezen tante, geeft toch weer een ander perspectief op de situatie.
Het lijkt me ook bijzonder en verfrissend om al die verschillende vrijwilligers met verschillende achtergronden te ontmoeten. Dan is de wereld groot en klein tegelijk.
Fijn ook dat je nu naar het kamp gaat en kan doen waar je uiteindelijk voor gekomen bent, je wil vast aan de slag. Liefs vanuit HCM! We denken aan je vanuit alle hoeken van de wereld. J -
18 April 2016 - 22:05
Ivonne:
Ha die Ilse,
Het lijkt me heel apart om te leren 'spotten' en vervolgens zwemvesten te vinden die het omgekeerde doen dan waarvoor ze bedoeld zijn. Goed dus dat je niemand gespot hebt. Ik ben benieuwd naar je ervaringen in het kamp met zoveel vluchtelingen. Worden er vandaar uit mensen terug gestuurd naar Turkije denk je als gevolg van de nieuwe 'deal'? Ik wens je nog meer mooie ervaringen toe en uiteraard sterkte met al het leed dat je daar in het zuiden tegen zult komen. Ik ben trots op je hoor collega!
Lieve groet Ivonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
